راستش را به ما نگفتند یا لااقل همه‌ی راست را به ما نگفتند.
گفتند: تو که بیایی خون به پا می‌کنی، جوی خون به راه می‌اندازی و از کشته پشته می‌سازی و ما را از ظهور تو ترساندند.
همه پیش از آن‌که نگاه مهر گستر و دست‌های عاطفه‌ی تو را توصیف کنند، شمشیر تو را نشانمان دادند.
کسی به ما نگفت که آن ساحل امید که بر پس این دریای خون نشسته است، چگونه ساحلی است؟!
کسی به ما نگفت که وقتی تو بیایی:
پرندگان در آشیانه‌های خود جشن می‌گیرند و ماهیان دریاها شادمان می‌شوند و چشمه‌ساران می‌جوشند و زمینچندین برابر محصول خویش را عرضه می‌کند.
به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:
دل‌های بندگان را آکنده از عبادت و اطاعت می‌کنی و عدالت بر همه جا دامن می‌گسترد و خدا به واسطه‌ی تو دروغ را ریشه‌کن می‌کند و خوی ستمگری و درندگی را محو می‌سازد و طوق ذلت بردگی را از گردن خلایق برمی‌دارد.
به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:
ساکنان زمین و آسمان به تو عشق می‌ورزند، آسمانش بارانش را فرو می‌فرستد، زمین، گیاهان خود را می‌رویاند ... و زندگان آرزو می‌کنند که کاش مردگانشان زنده بودند و عدل و آرامش حقیقی را می‌دیدند و می‌دیدند که خداوند چگونه برکاتش را بر اهل زمین فرو می‌فرستد.
به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:
همه‌ی امت به آغوش تو پناه می‌آورند همانند زنبوران عسل به ملکه‌ی خویش.
به ما نگفته بودند که وقتی تو بیایی:
رفاه و آسایشی می‌آید که نظیر آن پیش از این نیامده است. مال و ثروت آن‌چنان وفور می‌یابد که هر که نزد تو بیاید فوق تصورش، دریافت می‌کند.
به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:
اموال را چون سیل جاری می‌کنی و بخشش‌های کلان خویش را هرگز شماره نمی‌کنی.
به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:
هیچ‌کس فقیر نمی‌ماند و مردم برای صدقه دادن به دنبال نیازمند می‌گردند و پیدا نمی‌کنند. مال را به هر که عرضه می‌کنند، می‌گوید: بی‌نیازم.
ای محبوب ازلی و ای عشق آسمانی!
ما بی‌آن‌که مختصات آن بهشت موعود را بدانیم و مدینه‌ی فاضله‌ی حضور تو را بشناسیم تو را دوست می‌داشتیم و به تو عشق می‌ورزیدیم.
که عشق تو با سرشت‌ها عجین شده بود و آمدنت طبیعی‌ترین و شیرین‌ترین نیازمان بود (و هست).
ظهور تو بی‌تردید بزرگ‌ترین جشن عالم خواهد بود و عاقبت جهان را ختم به خیر خواهد کرد.
کلک مشاطه صنعش نکشد نقش مراد
هر که اقرار بدین حسن خداداد نکرد
سید مهدی شجاعی
هزار بار بشستم دهان ز مشک و گلاب
هنوز بردن نامت کمال بی‌ادبی است
میلاد امام عدالت و پیشوای تقوا، علی علیه‌السلام، فرصتی است تا یک بار دیگر یادآور ارزش‌ها و اصالت‌هایی باشیم که آبروی اسلاممان و شعار انقلابمان بوده است.
«عدل» یکی از آن‌هاست.
شعار «حکومت عدل علی»، زیباترین کلمه و جذاب‌ترین دعوتی بود که در اوج «ستمشاهی»بر زبان و کلام عدالت‌خواهان جاری می‌شد.
از ظلم طاغوت به جان آمده بودیم و از تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌های رژیم اموی گونه‌ی طاغوت، متنفر بودیم.
در آن کویر بیدادگری‌ها، کام تشنه‌ی ما در پی جرعه‌ای زلال «داد» بود.
این حرفا رو زدم تا یادآوری کنم توی اون زمونای خیلی خیلی دور که نه تلفن و اینترنت بود و نه انرژی هسته‌ای و نه خیلی از امکانات دیگه یه نفر بود مثل خودمون یه انسان مثل همه‌ی انسان‌های دیگه که تونست عدالت رو حتی برای یک زمان کوتاه هم برقرار کنه.
اما حالا ...
توی عصر تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات هستیم؛ تلفن و اینترنت داریم اما از همسایه‌ی دیوار به دیوارمون خبر نداریم، نمی‌دونیم چندتا بچه دارن؛ نمی‌دونیم نون شب دارن یا نه، نمی‌دونیم ... ؛ خیلی چیزاست که نمی‌دونیم! البته باید بگم خیلی‌هامون هم نمی‌خوایم که بدونیم، چرا؟؟!!!
می‌خوام بگم از حضرت علی علیه‌السلام فقط روز تولد و وفاتشون رو به یاد داریم و بس. از جوونمردیای این بزرگ مرد چی می‌دونیم. روز تولدشون به نام روز پدر و البته روز مرد است اما خداییش مردای ما چه قدر مردن که یه همچین روز بزرگی رو به نام ایشون نام گذاری کنیم؟؟
تو رو خدا بهتون بر نخوره منظورم یه چیزای دیگه است. خوب خانم‌های ما هم همین طور مگه چه قدر شبیه به حضرت فاطمه سلام‌الله هستن که حالا روز ولادت ایشون هم می‌گن روز زن؟؟
حضرت یه عالمه پول وزر و سیم تو دستشون بود اما دریغ از این که ذره‌ای رو واسه خودشون بردارن اما مردای مملکت ما چی؟؟ خون مردم رو توی شیشه می‌کنن تا بانکای خصوصی تأسیس کنند و مبادا خودشونو خانوادشون یه شب گرسنه بخوابن! مبادا خدای نکرده مدل ماشینشون پایین باشه و ... .
می‌خوام بگم که اگه توی کل دنیا 10 مرد مثل حضرت علی علیه‌السلام پیدا می‌شد یقیناً تا به حال آقا ظهور کرده بودن.
می‌خوام بگم اگه حضرت تونستن واقعاً علی باشن ما هم می‌تونیم مگه نه این که ایشون هم یه انسان بودن مثل ما؟!!!
حالا چرا دارم اینا رو می‌گم همه که اینا رو می‌دونن. می‌دونم که حتی یه نفر هم حاضر به خوندن این مطالب نیست اما خواهش می‌کنم حداقل جواب این سوال منو بدید:
اگه علی نبود فرقی هم به حال ما می‌کرد؟
حالا که ظلم و بی‌عدالتی تمام جهان رو گرفته پس علی و علی‌گونه‌ها واسه چی اومدن و رفتن؟
حرف آخر
میلاد با سعادت امیر عارفان
حضرت علی علیه‌السلام؛
آن زیباترین واژه‌ی فرهنگ لغات هستی،
تغزل حماسه و شجاعت،
تعهد ایمان و عشق،
تقدیس پاکی و خرد،
تعبیر مهربانی و مردانگی
را به پیشگاه مقدس حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی فرجه، و شما خواننده‌ی گرامی و همه‌ی شیعیانش تبریک می‌گویم.
باشد که هر چه زودتر شاهد ظهورش باشیم.
هیچ فکر کردید ما وقتی گناه می‌کنیم خدا به فرشته‌هاش چی میگه؟؟!!!
فرشته‌هایی که از همون اول با آفریده شدن ما مخالف بودن و ... .